دکتر ماشاالله طلاچیان
(۱۳۱۲/۱۲/۰۱ – ۱۴۰۴/۰۱/۲۷)
استاد فرهیخته فلسفه، حقوق و الهیات، از چهرههای ماندگار علم و اندیشه در ایران معاصر.
متولد تهران، در خانوادهای اصیل و بازرگانپیشه. فرزند مرحوم حاج محمود طلاچیان، از تاجران شناختهشده بازار تهران و مالک طلافروشی«بلبل طلایی»، و بانوئی از خاندان نامدار علاقهبند.
در سالهای جوانی، بهسبب درخشش علمی ممتاز، موفق به دریافت مدال افتخار علمی از دستان عالیترین مقام وقت، محمدرضا شاه پهلوی شد؛ افتخاری که در مهرماه ۱۳۴۷ و بهعنوان یکی از دانشجویان برجسته دانشگاه تهران به او اعطا گردید.
دکتر طلاچیان از نوادر علمی زمان خود بود که موفق به دریافت دو مدرک دکترا گردید:
کسب درجه اجتهاد در علوم اسلامی، با رسالهای تحت راهنمایی آیتالله مرتضی مطهری در بررسی حرکت جوهری از دیدگاه چند فیلسوف برجسته همچون ملاصدرا و کسب دکترای دانشگاهی در رشته فلسفه.
وی همچنین دارای دو مدرک کارشناسی در رشتههای الهیات و حقوق بود.
فعالیت دانشگاهی خود را از دانشگاه تبریز آغاز نمود و پس از چند سال، به دعوت دانشگاه تهران به پایتخت بازگشت و نزدیک به سه دهه در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تدریس، تحقیق و پرورش نسلهایی از متفکران و دانشپژوهان پرداخت. وی همچنین موسس مدارس آیین تربیت بود و دستی در سرودن اشعار داشت.
دکتر طلاچیان، عالمی وارسته، متفکری فروتن، و پدری دلسوز و الهامبخش بود.
ثمره عمر پرثمر او، چهار دختر فرهیخته هستند که همگی در بالاترین مراتب علمی کشور، در مقطع دکترا فارغالتحصیل شده و هر یک در حوزه تخصصی خود، منشأ اثر و افتخارند.
نام و یادش، در دل علم، فرهنگ، خانواده و جامعه دانشگاهی، جاودانه خواهد ماند.