یادکد

خاطره 👈پنجره ای رو به کوچه در سالهای جنگ ما مستاجر خانه ای بودیم که یک پنجره کوچک رو به کوچه داشت ، این پنجره بصورت نورگیر و بافاصله بالاتری نسبت به پنجره های معمولی روی دیوار قرار داشت ، در ان سالها بلحاظ شرایط سخت اقتصادی وجنگ کالاهای اساسی بصورت دفترچه اقتصادی عرضه میشدند و خانواده ما چون تازه از شهرستان به تهران امده بود فاقد دفترچه اقتصادی بودیم ، و شرایط خانوادگی واقتصادی خانواده ما بلحاط جنگ و مهاجرت و ...خیلی مناسب نبود و تهیه کالاهای اساسی هم بلحاظ سهمیه بندی کار آسانی نبود ، هربار که کالاهای اساسی جدیدی جهت توزیع از ناحیه دولت و توزیع کنندگی مغازه های محلی از ناحیه ها رسانه ها اعلام میشد معمولا ظرف مدت 24 ساعت از طریق مغازه های منتخب با ارایه دفترچه اقتصادی توزیع میشد در انها سالها نوجوانی حدودا 10 ساله بودم ، خانواده ما که دفترچه اقتصادی نداشتیم امیدمان بعد از خدا به پنجره رو به کوچه بود !!! قضیه پنجره رو به کوچه از این قرار بود که چون ارتفاعش از سطح کوچه از پنجر های معمولی بالاتر بود و دید هم به کوچه نداشت ونورگیر نسبتا بزرگی بود دسترسی به ان به زحمت وجود داشت و اگر کسی از کوچه میخواست ارتباط بگیرد یا باید سنگ میزد به شیشه یا اگر باز بود صدا میزد . معمولا هر بار که اعلان توزیع کالاهای اساسی از رسانه ها میشد پنجره رو به کوچه ما با رمزی خاص به صدا در میاد ، سه بار به شیشه ضربه با سنگ یا کلید زده میشد و ما متوجه میشدیم که باید به مغازه خاصی که در محل بود برویم و در آنجا که مغازه یکی از اقوام بود کالاهای اساسی توزیع میشد و چون ما دفترچه اقتصادی فعلا تهیه نکرده بودیم صاحب مغازه مقداری از سهمیه کالاهای اساسی متعلقه به خانواده خودشان را به خانواده ما می داد واز این طریق خانواده ما در ان روزهای سخت امرار معاش می نمودند . من تقریبا همیشه مشتاق بود بدونم شخصی که پنجره رو به کوچه را میزند چه کسی هست ؟ و هربار از مادرم می پرسیدم👈 ایشان هم میگفت شخصش رو نمیدونم ولی از خانواده اون بندا خدا از اقوام مون که مغازه داره . مدتها سپری شد یک روز صبح که صدایی از سمت پنجره رو به کوچه با آن رمز خاص بلند شد سریع از جایم پریدم دیدم مادرم سریع چادرش رو برداشت به سمت کوچه و جلوی درب خانه روانه شد ، و دیدم جوانی با مادرم در حال حلالیت طلبیدن است ، چون عازم جبهه بود و چند روز بعد خبر شهادت این جوان در محل پیچید ، البته من این جوان را می شناختم یکی از پسران همان فامیل مغازه دار مان بود که قسمتی از کالاهای اساسی سهمیه خانواده خودشان را جهت امرار معاش خانواده ما انفاق می نمودند . بعد از شهادت ایشان متوجه شدم صدای رمز دار پنجره رو به کوچه ، توسط این شهید بزرگوار👈 شهید مسلم داشاب بوده است و بخاطر قدر دانی از این شهید بزرگوار و مرحوم پدرش ، هربار که شهدا و اموات را یاد میکنم در صدر یاد آوری و دعای خیر این دو عزیز را با ذکر دعا وفاتحه بدرقه راه ابدیتشان می نمایم . روح همه شهدا شاد وروح شهید مسلم داشاب شاد و خداوند جمیع اموات را بیامرزد وروح حاج براتعلی داشاب پدر بزرگوار شهید مسلم داشاب هم شاد . 👈فاتحه مع الصوات . 🌹🌹🌹🌹