یادکد

با این شهید عزیز در سال ۱۳۶۷ در گروهان والعادیات گردان حضرت قمر بنی هاشم (ع) همرزم بودم. از آنجایی که من حدود ۱۵ سال داشتم و ۳ سال از این شهید کوچکتر بودم، خیلی هوای من و داشت. حقیقتا چهره ی نورانی داشت که در شب عملیات بیشتر توجه بچه ها به برای قول شفاعت گرفتن بود چرا که به قول بچه جبهه ای ها خیلی بوی شهادت می داد. در صبح روز عملیات بیت المقدس ۶ ، پس از شروع عملیات از حدود ساعت ۴ صبح در یکی از قله های ارتفاعات شیخ محمد ماووت عراق مسقر شدم، پشت یک تخته سنگ کوچک سنگر گرفته بودم. برای اینکه سرما نخوریم بادگیر یکدست سورمه ای به تن کرده بودم و خیلی در برف سفید کوه خودنمایی می کرد. هر از گاهی با این پوشش یکدست سورمه ای از پشت تخته سنگی که سنگرم بود بالا می آمدم و به طرف عراقی ها شلیک میکردم. حدود نیم متر پایین تر از من آقا مهدی( به ما گفته بود که اسمش مهرداد است ولی صداش کنیم مهدی) موضع گرفته بود و برای من خشاب پر میکرد. در آن لحظات خیلی زیاد صدای تیر می شنیدم که ویژویژکنان از کنار گوش من رد می شدند ولی برای یکدفعه به ذهنم خطور نکرد که این صداها صدای فشنگ تیربار گرینوف یا تک تیرانداز سیمینوف است. خدا می داند که این شهید عزیز اصلا در مقابل این فشنگها نبود. ولی بعد از چند دفعه تعویض خشاب توسط این شهید سعید، دفعه آخر که برگشتم تا خشاب رو به آقا مهدی بدهم تا فشنگ گذاری کند، یک چهره آرام و نورانی را دیدم که در وسط پیشانی و محل سجده های نمازهای شبش یک لخته خون خودنمایی میکرد. به خودم گفتم این همه تیر و فشنگ یکدونه اش قسمت تو نشد چون شهادت لیاقت میخواست که ... از آن روز تا به امروز که ۱۹ اردیبهشت سال ۱۴۰۴ است از این شهید خبری نداشتم ولی یادش همیشه در خاطرم بود و در محفل های خانگی د دوستانه و ... خاطراتش را بیان میکردم تا اینکه امروز بصورت اتفاقی قسمت شد برای ادای نماز ظهر به مسجد شمیران نو رفتم. بعد از ادای نماز جماعت ظهر و عصر در هنگام خروج از مسجد، تصاویر شهدای محله شمیران نو توجه ام را جلب کرد، انگار شهید حسین پور به من گفت بیمعرفت بایست و یک ادای احترامی به شهدا کن. داشتم تصاویر را نگاه میکردم که یک لحظه تصویر زیبای شهید مهرداد حسین پور من را میخکوب کرد. برای اینکه مطمئن شوم با تلفن همراه از تصاویر شهدا عکس گرفتم و کمی تصویر را بزرگتر کردم و مطمئن شدم که تصویر شهید مهدی خودمان است. روح این شهید عزیز و همه شهدای عزیز شاد و ان شاءالله شفاعت ما فراموششان نشود.