یادکد

شادروان قادر فرهادی، فرزند احمد، در تاریخ چهارم بهمن‌ماه ۱۳۱۱ در شهر رودخانه، از توابع شهرستان رودان در استان هرمزگان، چشم به جهان گشود. ایشان در خانواده‌ای اصیل، مؤمن و پرتلاش پا به عرصه هستی گذاشتند و از همان آغازین سال‌های زندگی، صفات نیک انسانی همچون صداقت، تلاش، و ساده‌زیستی در وجود ایشان نمود بارزی داشت.

قادر فرهادی، انسانی شریف، زحمت‌کش و متعهد بود که در تمام دوران زندگی‌اش، کار و کوشش را سرلوحه خویش قرار داد. او نه‌تنها در تلاش برای تأمین زندگی خانواده‌اش کوتاهی نکرد، بلکه همواره در خدمت جامعه و هم‌نوعان خویش بود. کمک به نیازمندان، دستگیری از فقرا، و گره‌گشایی از مشکلات دیگران بخشی جدایی‌ناپذیر از منش و شخصیت این بزرگوار به شمار می‌رفت.

از ویژگی‌های برجسته مرحوم فرهادی، خیرخواهی بی‌منت و پرهیز از تجملات بود. او ساده‌زیستی را نه تنها برای خود، بلکه به‌عنوان یک ارزش انسانی و دینی در زندگی‌اش نهادینه کرده بود. در دل مردم محل، جایگاهی رفیع و محترم داشت و همگان او را به بزرگواری، اخلاق نیکو و روحیه خدمتگزاری می‌شناختند.

از دیگر ابعاد ارزشمند زندگی ایشان، انس با قرآن کریم بود. قرائت قرآن، بخش جدانشدنی از زندگی روزمره‌اش بود و همواره تلاش می‌کرد آموزه‌های قرآنی را در رفتار و گفتار خویش به کار بندد. حضور او در مجالس دینی و قرآنی، روح‌بخش و مایه برکت آن محافل بود.

پس از سال‌ها زندگی پربرکت و سراسر خدمت، این مرد بزرگ در تاریخ بیست‌ویکم اسفندماه ۱۴۰۳  برابر با دهم ماه مبارک رمضان دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت. 

یاد و خاطره شادروان قادر فرهادی، به‌عنوان انسانی شریف، مؤمن، خیرخواه و قرآن‌دوست، برای همیشه در دل‌ها زنده خواهد ماند.

روزگاری که به سر آمده آغاز شود

روزگار دگری هست و بهاران دگر
 

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود…

صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد….