یادکد

با سلام و درود بر روح شهدای اسلام خصوصاً شهدای مسجد آل محمد (ص) اینجانب با بعضی بزرگواران شهید دوستی عمیق داشته ام از جمله شهید ناصر عبادی،شهید صادق خزائی،عابدین ساجدی،مهدی احمدیان،شهید محمد میرحسنی،شهید مصطفی کیاشمشکی ولی با شهیدان عبادی، خزائی و ساجدی همانند برادر بوده و مادامی که که در تهران اقامت داشتند باهم بوده ایم با همه آنها خاطرات زیبائی را طی کرده که خیلی از آنها متاسفانه از ذهن و فکرم خارج شده اند ، من در اینجا از اسامی مبارکی که نام بردم به ذکر خاطراتی از شهید عابدین ساجدی که انسانی به تمام معنا کامل بود پرداخته شاید توشه راهم باشد، من اطمینان دارم اگر کسی با یقین برای او نذوراتی بدهد قطعاً حاجت روا خواهد شد البته اگر خداوند اراده بفرماید. شهید عابدین ساجدی درابعاد مختلفی خود ساخته و از کمالات و درجات بالائی برخوردار بود او در محل ، شغل مغازه داری را برگزیده بود و در اصل کاسب و خواربارفروش محل بود در بعد کاسبی و شغلش فکر میکنم استاد مکاسب می توانست باشد و تمام حدود اسلامی و شرعی را هم آگاهی داشت و هم رعایت می کرد، ما هرروز به بانک ملی فلکه دوم تهرانپارس مراجعه میکردیم و یک کیسه 1 ریالی و یک کیسه 2ریالی می گرفتیم چون اعتقاد داشت مابقی وجه مانده فروش را نباید با کالای دیگر جایگزین کند قدیم رسم بود که کسبه به جای پول خورد یک کبریت آدامس و هر چیز دیگری به مشتری می دادند شهید عابدین این را مجاز نمی دانست و میگفت این فروش کالای اجباری است و قطعاً دارای مشکل است به همین جهت تا قرون آخر مانده وجه را به مشتری پرداخت می نمود ، او کفه ی ترازوئی که روی آن حبوبات و کالا را وزن میکرد شاید روزی صد بار داخل آن را فوت میکرد که گرد و غبار به آن اضافه نشده باشد و به یاد دارم که لب های او حالت خشکی و جمع شدگی پیدا کرده بود علیرغم این عمل مداوم باز هم کفه ترازو کالا سنگین تر از وزنه مورد نظر بود به قولی کالا را چرب تر تحویل مشتری می داد من به او اعتراض می کردم که مثلاً دیگر شورش را در آوردی ایشان در پاسخ میفرمود سعید خیلی سخت است و من از قیامت میترسم اخلاق او بی نظیر بود البته واقعاً استاد اخلاق بود رفتارش متواضعانه و خشوع و خضوعش زبانزد بود لبخند ازچهره زیبای او جدا شدنی نبود ، جمله معروفش از گوش و ذهنم دور نشده است "ثواب روی زمین ریخته و ما باید جمع کنیم " امکان نداشت که در طول روز که باهم بودیم حداقل یک ثواب انجام ندهد وقتی موردی را در این باب می دید روی شانه ام می زد و من دیگر فهمیده بودم سریع می‌گفتم چیه ثوابی باید انجام بدی می گفت بله اگر روی موتور بودیم می گفت سریع نگهدار مثلاً سنگی را در خیابان دیدم باید آنرا به کنار بگذارم یا پیرزن و پیرمردی را کمک کند از خیابان عبور دهد و یا زنبیل و وسیله سنگین شخصی را بگیرد و برایش حمل کند ، در باب ایثار من بارها شاهد بودم که در پست های نگهبانی مسجد همزمان پست خودش را خودش نگهبانی می داد و هم بعضاً افرادی که خسته بودند به جای آن ها نگهبانی را متقبل می شد که نگهبانی ها ، هم خسته کننده بود و هم طاقت فرسا درباب دینی و فرهنگی نیز چیزی را کم نمی گذاشت ، حضور او در تمامی فرائض دینی فعال و بدون غیبت بود از جمله نمازهای جماعت ، مراسم های دعا ،تشیع جنازه شهدا و سرکشی به خانواده آنان ، خلاصه اینکه شهید والا مقام عابدین ساجدی به تمام معنا یک فرشته انسان نما و صالح خدا بود و هرچه را که بیان کردم ذره ای از اعمال و رفتار نیک او بود و البته برادر عزیز و سرور گرامی جناب آقای محمود خسروی که او نیز معلم اخلاق بنده بود با عابدین و بنده حقیر ارتباط نزدیکی داشت و عرایض بنده را تائید خواهد فرمود، باشد که انشاءالله شهید ساجدی بر اساس قولی که به بنده داده اند شفیع ام باشند در روز سخت محشر و نزد خداوند مهربان ، دانا و حکیم